[English below]
Dokładnie rok temu pierwszy raz usłyszeliśmy o SMA. Pamiętamy jakby to było wczoraj. Kartka z niedbałym, lekarskim pismem, która podcięła nam skrzydła. Sama nazwa choroby nas przeraziła. Nic o niej nie wiedzieliśmy i wiedzieć nie chcieliśmy. Lekarka trochę nas uspokajała, że badania musimy zrobić, żeby wykluczyć SMA i że są różne typy choroby, ale i tak byliśmy przerażeni. Inni lekarze powątpiewali w zasadność testów genetycznych, bo przecież Inga stała, a nawet chodziła przy meblach. Na wyniki czekaliśmy aż 3 miesięce. To były miesiące niepewności, wielkiej nadziei, że wszystko będzie dobrze. Z perspektywy czasu można powiedzieć szczęśliwe miesiące, bo potem było już tylko strasznie…
Zapraszamy wszystkich do licytacji na Charytatywni.Allegro: http://charytatywni.allegro.pl/listing?charityOrganizationPurposeId=1747
Brat Ingi napisał list do Mikołaja. Tylko Inga na razie dostała wszystkie prezenty…
Mama jak co roku „świątecznie pierniczyła”. Tym razem dzielnie pomagał jej nie tylko Maks ale i Inga – dosłownie oddała swoje serce tej robocie.
__________________________________________________
Exactly one year ago we heard about SMA for the first time ever. We remember this like it was yesterday. A piece of paper with doctor’s sloppy writing, which chilled our action… We have been terrified with that disease’s name. We knew nothing about it and we didn’t want to know. Doctor calmed us that we need to do test and probably result of it exclude SMA as a diagnosis for Inga. Other doctors were saying in the same way – Inga was to goodbody to has such a disease. She was able to stand and walk with support at that time. We wait for results from Dec till 15th Feb. Those two months were full of uncertainty but full of hope as well that everything is going to be OK. In hindsight we may say it was a time of happiness because later on it was only worse…
Mummy as always was making Charismas ginger bread. This time not only Maks helped her – Inga literally gave her heart to that job.
